«ΟΜΙΛΟΣ ΚΡΑΣΟΠΑΤΕΡΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ»….

Κάποτε το αλκοόλ δεν ήταν τόσο ποικίλο,  με ουϊσκι, τζιν, βότκες, κοκτέϊλ κλπ. Το κρασί ήταν «ηγεμονικό» είδος μεταξύ των οινοπνευματωδών και  ευφορικών ποτών, η σχέση  μαζί του απασχολούσε   ιδιαίτερα   την ευρύτερη κοινωνία ,  η  δε κατάχρησή του ήταν θέμα σχολίων και  κριτικής – αν και η ελληνική κοινωνία ουδέποτε έφθασε στον παροξυσμό της ποτοαπαγόρευσης, όπως η αμερικανική του μεσοπολέμου….

Στην Αθήνα της δεκαετίας του 50 μεταξύ σοβαρού και αστείου σχηματίζονταν συλλογικότητες  και παρέες «κρασοφρονικής»  ιδεολογίας. Ανάμεσα σε αυτές και ο «Όμιλος Κρασοπατέρων Ελλάδος», που διέθετε μάλιστα και καταστατικό με έξη θεμελιώδη άρθρα :

 Άρθρο 1^ον

Όταν πίνης να πληρώνης*. Η τράκα απαγορεύεται. Οι πατήρηδες δικαιούνται βοηθήματος από το Κρασοταμείον

Άρθρο 2^ον

Κατώτατο όριον πόσεως 300 δράμια**, στην καθισιά. Οι ξεροσφύρηδες πρέπει να τυγχάνουν σεβασμού και εκτιμήσεως

Άρθρο 3^ον

Ο Πρόεδρος δύναται να επιβάλη ποινάς και πρόστιμον από 100 έως 400 δράμια

Άρθρο 4^ον

Οι κρασοσυνεδριάσεις γίνονται καθ’ εκάστην. Οι απουσιάζοντες αδικαιολογήτως τιμωρούνται.Οι πίνοντες σπίτι είναι προδότες

Άρθρο 5^ον

Μετά την λήξιν των κρασοσυνεδριάσεων όσοι εκ των μελών παίρνουν ξυλιές, παντοφλιές, κατραπακιές και τα τοιαύτα, ανακηρύσσονται Μάρτυρες***

Άρθρον 6^ον

Γίνονται δεκτοί εις τον Όμιλον Κυρίες και δεσποινίδες που πίνουν στην καθισιά τους τουλάχιστον 200 δράμια

 *Διατηρείται η ορθογραφία του κειμένου

**1 οκά =400 δράμια, 1 κιλό = 312,5 δράμια

*** Εξυπονοείται η  εν οίκω κακοποίησις  του μπεκρή  από την γυναίκα του…