Με επίκεντρο έναν από τους κήπους των αθηναϊκών περιχώρων ξετυλίγεται ένας σχολιασμός του υβρίδιου πόλης και φύσης, που δέσποζε αρκετά χρόνια, στη μεταπολεμική περίοδο: Σχολιασμός που αποφεύγει, ή επιχειρεί να αποφύγει  μια ξεπερασμένη νοσταλγία,  εξωραΐζοντας το παρελθόν. Σε αυτό το εγχείρημα σύγκρισης των ποιοτήτων της περασμένης ζωής –όπως ήταν τα ακούσματα, το νυχτερινό τοπίο, τα αρώματα, αλλά και  η ασυνάρτητη  κατοίκηση -  τίθεται και ερμηνεύεται το ερώτημα που έθεσε άγνωστος…