4-10 Μαίου: παγκόσμια εβδομάδα Οδικής Ασφάλειας αφιερωμένη στα Παιδιά

Περισσότερα από 500 παιδιά χάνουν την ζωή τους καθημερινά από τροχαίες συγκρούσεις παγκόσμια και χιλιάδες τραυματίζονται.

Τίποτα δεν είναι πιο συγκλονιστικό από το θάνατο ενός παιδιού, και τίποτα πιο παράλογο από το θάνατο σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Αλμπέρ Καμύ

186.300 παιδιά κάθε χρόνο χάνουν την ζωή τους σε συγκρούσεις στο οδικό δίκτυο σ ολόκληρο τον κόσμο κάθε χρόνο. Οι τροχαίες συγκρούσεις αποτελούν ένα από τα κύρια αίτια θανάτου για τα παιδιά 15 έως 17 ετών.

Η τρίτη παγκόσμια εβδομάδα Οδικής Ασφάλειας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών,από τις 4 έως τις 10 Μάη 2015 θα εστιάσει στο Παιδί και την Οδική Ασφάλεια. Στόχος είναι να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότερες ζωές παιδιών και να ενισχυθεί η ασφαλής κινητικότητα των παιδιών.

Στην Ευρώπη όπου υπάρχει η πιο προχωρημένη νομοθεσία και οι πιο ασφαλείς υποδομές συγκριτικά με τις άλλες η Ηπείρους πανω από 15.000 νέοι κάτω των 20 ετών χάνουν κάθε χρόνο την Ζωή τους στο Οδικό Δίκτυο.

Στη δεκαετία 1996-2007 σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία 22.104 παιδιά μέχρι 14 ετών έχασαν την ζωή τους στους δρόμους της Ευρωπαικής Ένωσης με την Ελλάδα να έχει χάσει 600 παιδιά, αριθμό που την τοποθετεί στην χειρότερη θέση ανάμεσα στις Ευρωπαικές χώρες. Και όχι μόνον αυτό, η πτωτική τάση στους θανάτους παιδιών από τροχαία στην Ελλάδα είναι πολύ μικρότερη απο την πτωτική τάση του θανάτου ενηλίκων.

Σε όλες της παραμέτρους που αφορούν την οδική ασφάλεια των παιδιών η χώρα μας βρίσκεται στην τελευταία ευρωπαική θέση ή ανάμεσα στους τελευταίους. Ενδεικτικά για τα έτη 2010-2012 η ελλάδα κατέλαβε την πρώτη θέση σε θανάτους παιδιών –επιβατών αυτοκινήτων αναλογικα με τον πληθυσμό με πάνω από διπλάσιο αριθμό από τον ευρωπαικό μέσο όρο!

Οι θάνατοι βέβαια αποτελούν μόνο την κορυφή του παγόβουνου.

Τουλάχιστον ίσος αριθμός βαριά τραυματισμένων παιδιών που θα ζήσουν την ζωή τους με σοβαρή αναπηρία είναι επίσης το αποτέλεσμα της κατάστασης που υπάρχει στο Δίκτυο της Κυκλοφορίας.

Σε ένα μεγάλο αριθμό αυτών των συμβάντων η κατάσταση είναι εξαιρετικά περίπλοκη με ιδιαίτερα μεγάλες συναισθηματικές και ψυχολογικές επιπτώσεις καθώς γονείς εμπλέκονται στον θάνατο ‘η τον τραυματισμό των ίδιων τους των παιδιών.

Η κατάσταση αυτή αντικατοπτρίζει την παντελή έλλειψη δικαιωμάτων των παιδιών και στην κυκλοφορία.

Αυτό που είναι ζητούμενο δεν είναι απλά η ασφαλής μετακίνηση και η υποχρέωση των ενηλίκων να προσέχουν τα παιδιά στην κυκλοφορία. Είναι η διεκδίκηση ζωτικού χώρου, χώρου ελευθερίας για την ύπαρξη και την ανάπτυξη των παιδιών χωρίς τον τρόμο που έχει επιβάλει το ΙΧ και τα μηχανοκίνητα μέσα στους δρόμους,αλλά και τους πεζόδρομους τα πεζοδρόμια, τις πλατείες, παντού.

Είναι η ανάκτηση του δημόσιου χώρου και η δυνατότητα ελεύθερης ασφαλούς, απολαυστικής μετακίνησης για τα παιδιά, με τα πόδια, με το πατίνι ή το σκέιτ μπορντ, με το ποδήλατο και με τη φαντασία.

Είναι η ανατροπή της ιεραρχίας που έχει εγκαθιδρυθεί στην κυκλοφορία προς όφελος των ευάλωτων χρηστών του οδικού δικτύου και πρώτα απ όλα των παιδιών.

Είναι ο ανασχεδιασμός του κυκλοφοριακού δικτύου ώστε η πόλη να γίνει ασφαλής και φιλική προς τους κατοίκους της κυψέλη συλλογικότητας και να μην αποτελεί ένα δίκτυο από πίστες ταχύτητας ανάμεσα σε πολυκατοικίες που φιλοξενούν εγκλείστους.

Ζητάμε λοιπόν:

-Απομάκρυνση κάθε εμπόδιου από τα πεζοδρόμια και εκτεταμένες πεζοδρομήσεις, απόλυτα σεβαστές, ιδιαίτερα γύρω από σχολεία, παιδικούς σταθμούς, αθλητικές εγκαταστάσεις που θα επιτρέπουν και θα ενθαρύνουν την μετακίνηση των παιδιών με τα πόδια, με το ποδήλατο η το πατίνι προς αυτά.

-Εκτεταμένες ζώνες ήπιας κυκλοφορίας με όριο ταχύτητος τα 30 km/h όπως συμβαίνει σήμερα σε ένα ολοένα αυξανόμενο αριθμό πόλεων, οριο που ελαχιστοποιεί την πιθανότητα θανατηφόρων τροχαίων.

-Εφαρμογή και αυστηρή επιτήρηση όλων των προβλεπόμενων για την ασφαλή μεταφορά παιδιών με ΙΧ ή με Σχολικά Λεωφορεία.

-Ενθάρυνση των παιδιών να υιοθετούν το περπάτημα και το ποδήλατο καθως και την χρήση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς.

-Πραγματοποίηση μιας πλατιάς ενημερωτικής καμπάνιας πως και στη χώρα μας πλέον, ο πεζός έχει προτεραιότητα και υποχρέωση του οδηγού είναι να σταματάει βλέποντας πεζο στη διάβαση. Εφαρμογή με αυτηρή επιτήρηση αυτής της αρχής από 1/1/2016.

– Ενίσχυση της τροχαίας με ικανό προσωπικό και συστηματικός έλεγχος για όλες τις παραβάσεις που απειλούν την ζωή των ευάλωτων χρηστων του οδικου δικτύου και ιδιαιτερα των παιδιών (υπερβολική ταχύτητα, πέρασμα με κόκκινο, οδήγηση υπο την επίρρεια αλκοόλ).

Δεν ζητάμε να προσαρμοστούν τα παιδιά στις ανάγκες της κυκλοφορίας αλλά να προσαρμοστεί η κυκλοφορία στις αναγκες των παιδιών και των ευάλωτων χρηστών του οδικού δικτύου.

Ένα παιδί, είναι ένα παιδί. Δεν είναι ένας κινούμενος στόχος.

Ο πανελλαδικός σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα με αφορμή την πρωτοβουλία του ΟΗΕ και με γνώση της απελπιστικής κατάστασης που υπάρχει στην Ελλάδα σε σχέση με το θέμα Παιδι και Οδική Ασφάλεια καλεί τα αρμόδια υπουργεία (ιδιαιτερα τα υπουργεία Παιδείας, Υγείας και Πολιτισμού) να ασχοληθούν σοβαρά με το πρόβλημα αυτό που αποδεκατίζει τη νέα γενιά. Ξέρουμε ότι στο τοπίο αυτό παραλαμβανουν όχι καμμενη γή αλλά έρημο καθως και ένα πλήθος καλοθελητών προθύμων να διαδώσουν σχιζοφρενογόνα μηνύματα στα παιδιά και να εμπεδωσουν το φόβο για την κυκλοφορία και τη λατρεία του αυτοκινήτου στα παιδιά.

-Καλούμε τις Περιφερειαριακές και Δημοτικές αρχές να ενσκύψουν στο πρόβλημα και να δημιουργήσουν ανοιχτές επιτροπές οδικης ασφάλειας και βιωσιμης κινητικότητας σε κάθε Δήμο και κάθε περιφερειακή ενότητα που θα αναδεικνυουν αλλα και θα επιλύουν προβλήματα.

-Περισσότερο από όλους καλουμε τις συλλογικότητες που αγωνίζονται για την Οδική Ασφάλεια και για τα Δικαιώματα των ευάλωτων χρηστών του Οδικού Δικτύου, Πεζούς, Ποδηλάτες, Μαμάδες κλπ καθως και τους συλλόγους Γονέων, Νηπιαγωγών, Δασκάλων και Καθηγητων, τα μαθητικά συμβούλια και κάθε κοινωνικό φορέα που ενδιαφέρεται πραγματικα για το θέμα σε μια συντονισμένη μόνιμη κοινή δράση που θα κορυφωθεί την εβδομάδα 4-10 Μάρτη αλλα θα συνεχιστεί όλη την χρονιά και θα βάλει τις βάσεις για την ανατροπή της σημερινής απαράδεκτης από κάθε άποψη κατάστασης.